Gallaria
Μια παλιά γαλαρία τρένων ενός αιώνα ‘’μεταμορφώνεται’’ σε χώρο πολιτισμού και αναψυχής
Photos: Nikos Vavdinoudis – Christos Dimitriou | studiovd.gr
Ο πολυχώρος Gallaria βρίσκεται σε ένα μαγευτικό, παραθαλάσσιο τοπίο, στην παλιά γαλαρία τρένων, κάτω από το βυζαντινό κάστρο του Πλαταμώνα. Η αρχιτεκτονική επέμβαση αφορά στη γαλαρία- στο ανοιχτό με αψίδες βόρειο τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής μέχρι το σημείο που αρχίζει το τούνελ, στον Πύργο-Πυροβολείο καθώς και στον ανοιχτό χώρο γύρω από αυτήν. Η γραμμή, ο πύργος, η γαλαρία αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα Νεώτερης Βιομηχανικής Αρχιτεκτονικής.
Η γαλαρία της σιδηροδρομικής γραμμής κατασκευάζεται από γαλλική εταιρεία το 1916 μ.Χ. με σκοπό να συνενώσει την απελευθερωμένη Μακεδονία με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στη συνέχεια, το 1940μ.Χ. κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατασκευάζεται πυροβολείο-πύργος μπροστά από την γαλαρία για να ελέγχει το εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας πέρασμα. Γαλαρία και πύργος αγκαλιάζουν την θάλασσα σε μία απίστευτης ομορφιάς τοποθεσία και συντροφεύουν τους ταξιδιώτες του τρένου ως το 2004 μ. Χ. όπου και εγκαταλείπεται λόγω της Νέας Σιδηροδρομικής Γραμμής και του τούνελ του Πλαταμώνα που κατασκευάζονται.
Έμπνευση του γραφείου μας αποτέλεσε η αύρα του χώρου, ο ήχος του τρένου, η αμαξοστοιχία, οι μαυρισμένοι τοίχοι, η κίνηση των βαγονιών. Και τι πιο ενδιαφέρον από την αφήγηση της ιστορίας του μνημείου μέσω μιας έκθεσης που φιλοξενείται ανάμεσα σε βαγόνια που σύρονται στις υπάρχουσες γραμμές. Ταυτόχρονα με τη δημιουργία κινητών βαγονιών καθίσταται η αρχιτεκτονική επέμβαση ανά πάσα στιγμή αναστρέψιμη αφήνοντας το μνημείο στην αρχική του εικόνα.
Ο πύργος συντηρείται, εξωτερικά πλαισιώνεται από χώρους πρασίνου και αναδεικνύεται το ανάγλυφο της πέτρας του μέσω νυχτερινού φωτισμού. Εσωτερικά δημιουργούνται δύο εκθεσιακοί χώροι σε Π διάταξη πάνω σε μια αυτοφερόμενη μεταλλική κατασκευή η οποία δεν επιβαρύνει τον φέροντα οργανισμό του πύργου.
Έτσι στο εσωτερικό της γαλαρίας γεννιούνται τέσσερεις κατασκευές που θυμίζουν εμπορικά βαγόνια τρένου του περασμένου αιώνα, με μεταλλικό σκελετό επενδεδυμένα με ξύλο, εδραιωμένα στις υπάρχουσες σιδερένιες ράγες φιλοξενώντας τις χρήσεις των BAR, των βοηθητικών χώρων και των WC. Για την προστασία των παλιών σιδερένιων γραμμών δημιουργείται ένα υπερυψωμένο δάπεδο, στηριζόμενο σε μεταλλικό σκελετό το οποίο σημειακά γίνεται γυάλινο για την θέαση τους με διακριτικό φωτισμό. Στον πέτρινο τοίχο της σήραγγας ξεδιπλώνεται μόνιμα η φωτογραφική ιστορία του μνημείου κι έτσι ο χώρος μεταμορφώνεται σε χώρο πολιτισμού και αναψυχής.
Τέλος, στον εξωτερικό χώρο τα υλικά επίστρωσης επιλέγονται με βάση το ύφος του χώρου, το χρώμα, και την υφή. Τοίχοι με σαρζανέτ, βοτσαλωτά χυτά δάπεδα, ομαλές βαθμίδες, φυτά που φύονται στην γύρω περιοχή και διακριτικός φωτισμός συντελούν στη διατήρηση του φυσικού κάλλους με ήπιας μορφής παρέμβαση.